Marco Tiberio, Fransa Calais’de bulunan mülteci kamplarında çektiği barınak fotoğrafları ile mültecilik, zorunluluk, göç, barınma gibi kavramları ve tüm bu zorunluluklar ile dayatılanlara rağmen deneyimleyenlerin mekanlarını nasıl kendilerine ait kıldıklarını tekrar sorgulamamıza sebep oldu.
İkinci Dünya Savaşı’ndan bugünkü krizlere bakacak olursak yaşanan ve yaşanmakta olan mülteci krizleri genellikle ölüm, haykırmalar, dökülen göz yaşları ve kaybedilenler gibi acıma duygusunu besleyen büyük bir medya çılgınlığı halinde devam ediyor. Oysa Tiberio’ya göre; “Şu an Avrupa’da ama Avrupalı olmayan yeni bir sosyal sınıf tanımlayan mülteciler çok daha derin bir analizi, acıma duygusu olmadan anlama çabasını hak ediyor.”
Tiberio’nun projesi bu açıdan bakıldığında medyadaki güncel bakıştan farklı olarak değerlendirdiği mülteci olma durumu hakkında oldukça ilgi çekici. Zorunlu olarak ait olunan mekanlardan uzaklaştırılma ve bu mekanların yeni başka mekanlar içinde kurgulanmaya çalışılması gibi durumlar da projenin en çok ilgi çeken detayları olarak göze çarpıyor.
Tiberio; her biri kullanıcısı ile etkileşim halinde olan ve benzerlik taşıyan bu ev fotoğrafları ile aslında kültürel bağlardan ve geçmişten kopuk yaşanılamayacağının altını çizmek istiyor ve belirtiyor: “Umutsuzluk ve yabancılaşma halinde kültürel bağlar daha da güçlenir.İçinde bulundukları vahşi dünyada ait ve güvende hissettikleri tek yerin bu “ev”ler olduğunun anlaşılması gerek.”