New York’lu sanatçı Tom Fruin’in tasarladığı Kolonihavehus, binlerce parça pleksiglastan ve çelik bir çerçeveden oluşuyor.
Icon olarak da bilinen seride genel olarak Fruin, geri dönüştürülmüş ve yeniden işlenmiş pleksiglas ve çelik kullanıyor. Pleksiglas kareler ve çelik çerçeveden oluşan heykel, vitray çalışmasını andıran görsel ve ışık efekti sunuyor. Ev tamamen elle kesilmiş ve elle kaynak yapılmış çelik resim çerçevelerinden oluşturulmuştur. 5 × 5 cm boyuna kadar değişen tek bir pleksiglas parçasını tutacak şekilde düzenlenmiştir. 70 × 925 cm çerçeveler birlikte cıvata ile monte edilebilen 35 ayrı panele kaynak yapıldı. Icon olarak da bilinen seride genel olarak Fruin, geri dönüştürülmüş ve yeniden işlenmiş pleksiglas ve çelik kullanıyor.
Heykel, Anika Berkan ve Helene Kvint tarafından yönetilen Kopenhag merkezli CoreAct’ın günlük performansları ile hayata geçirildi. Performanslar Danimarkalı Vagn Steen’in şiirlerini, Nuno Neto’nun bilgisayar kontrollü ışık gösterisini ve Astrid Lomholt tarafından gerçekleştirilen bir ses enstalasyonunu içeriyordu.
Kolonihavehus’ler aslında sınırlandırılmış ve güçten düşmüş kentlilere küçük bir boş alan vermek ve onları kentten kurtarmak için tasarlanmış olan küçük bahçe barakalarıydı. 
