Mimarların Babası: Prof. Dr. Altan AKI

Üzgünüm, içim buruk. Hani bir çocuğun babasını kaybetmesi; nasıl acıdır, nasıl yalnız hissettirir, korumasız ve ümitsizlik verir insana… Prof. Dr. Altan Akı da Türkiye’de mimarlığın babasıydı…

Öğrencileri ile arkadaş olması, müthiş tecrübesine rağmen mütevaziliğini her daim koruması, öğrencisiyle dertleşip derdi ile dertlenmesi, mesleği öğretmek için öğreten değil; gerçekten öğreten bir öğretmendi Altan Hoca…

Zaha Hadid’in diş geçiremediği adam idi Altan Hoca…

Öğrencisini hiçbir zaman tüm yoğunluğuna rağmen kapısından çevirmeyen hoca idi Altan Hoca.

Öğrencinin halinden anlayan hoca idi Altan Hoca.

O sadece bir hoca değildi. Babaydı. Öğrencisinin babasıydı. Mesleğinin babasıydı. Baba şefkati ile yaklaşırdı hem meslektaşlarına hem de öğrencilerine. Yaşı da vardı; ama hep gençti, hep güleçti. Zamanın eskitemediği adamdı Altan Hoca.

Yenilerin, eskiyi dolduramadığı insandı Altan Hoca.

Bildiğini esirgemeyen bir bilim adamıydı Altan Hoca.

Altan Hoca çoktu. Fazlaydı. Yanından geçen istifade ederdi bilgi birikiminin kırıntılarından.

Kana kana içilen bir nehirdi Altan Hoca…

Kalem ile kağıdı dans ettiren, kalemi kağıda koyunca devamını heyecanla bekleten kişiydi Altan Hoca.

Altan Hocam, seni iyi ki tanıdım. İyi ki sohbetini uzatmak için bin dereden bin su getirdim.

Adın altın harflerle zaten tarihte, şimdi de geleceğe yazıyorum canım hocam.

Zamanında kıymet bilemediğimizi hatırlatan ölüm geldi çattı…

Türkiye’de mimarlık babasını kaybetti. Meslek hayatımın en soğuk gününü yaşıyorum…

Huzur içinde uyu ALTAN HOCAM…

Prof. Dr. Altan AKI’yı rahmet, saygı ve özlemle anıyorum…